யானையும் நானும்-1

அம்புலியைத் துடைத்தெறியும் தும்பிக்கை படித்துவிட்டு என் மனைவி, 'கவிதைக்குப் பொய் அழகுதான் அதுக்காக இப்படியெல்லாம் சொல்லக்கூடாது' என்றாள். யானை எவ்வளவு புத்திசாலி தெரியுமா... ஒற்றுமையையும் பாச உணர்ச்சியும் அதனிடமிருந்து நாம் கற்றுக்கொள்ள வேண்டும். எப்போதும் கூட்டமாய் வாழும் யானைகள், ஒரு யானை இறக்கும் தருவாயில் இருந்தால் அதைச் சுற்றி நின்று கண்ணீர் விடும். இறந்தபின் அதைப் புதைத்த பின்னரே அந்த இடத்திலிருந்து நகருமென்றாள்.

அன்று முழுவதும் எனக்கு யானை நினைவாகவே இருந்தது. சிறுவயது முதலே எனக்கு யானை என்றால் மிகப்பிடிக்கும். யாரவது என்னிடம் மிகப்பிடித்த விலங்கு எதுவென்று கேட்டால் யானை என்றே சொல்லியிருக்கிறேன். என் பள்ளி நாட்களில் எந்த வனவிலங்கு சரணாலயத்திற்கும் சென்றதில்லை. திருவிழாவிலும் சர்கசிலும் யானை பார்க்கையில் என்னை மறந்திருக்கிறேன். நெற்றியில் பெரிய நாமத்துடன் தெருக்களை சுற்றிவரும் பெருமாள் கோவில் யானையிடம் சில்லறை கொடுத்தால் துதிக்கையை தலையில் வைத்து ஆசீர்வதிக்கும். அதுவே தலையில் துதிக்கையை வைத்து அழுத்துவது போலிருக்கும். அதனிடம் ஆசீர்வாதம் வாங்குவதை அடுத்த நாள் பள்ளியில் பெருமை பேசிக்கொள்வோம். ஆசீர்வத்திப்பதே தலையில் அடிப்பது போலிருக்கிறதே...அடித்தால் என்ன ஆகுமென்று சொல்லிச் சிரித்த நாட்கள் இன்னும் நினைவில் உள்ளது.

காடுகளில் சுதந்திரமாய் வாழவேண்டிய யானைகளை  இப்படி கட்டிப்போட்டு வீடுகளில் பிச்சை எடுக்க வைக்கிறார்களே என்று தோன்றினாலும் சர்கஸ் யானைகளைப் பார்க்கையில் கோவில் யானைகள் நிலையே தேவலாம் என்று தோன்றும். சேலம் பழைய பேருந்து நிலையம் அருகில் போஸ் மைதானத்தில் ஒவ்வொரு வருடமும் "பாம்பே சர்கஸ்" போடுவார்கள். பலமுறை கேட்டபின் எங்களை ஒருமுறை அழைத்துச்சென்றார் அப்பா. அங்கு யானை பந்து விளையாடியதையும் சைக்கிள் ஓட்டியதையும் பார்த்துவந்து நண்பர்களிடம் ஒரு வாரம் பெருமை பேசியதுண்டு.

ஆனாலும் யானை பார்த்தல் என்னும் என் "யானைப்பசிக்கு" சோளப்பொரியே கிடைத்தது. கோவில் யானைகளைப் பார்க்கையில் நாமும் அதன் கூடவே சென்றிடலாம் என்று கூடத் தோன்றியதுண்டு. இப்படி நான் நேரில் பார்த்த யானைகளே மனதோடு நெருக்கமாய் இருந்தன. சினிமாவில் பார்த்த யானைகளுடன் சிநேகம் கொள்ளவில்லை என் மனது. பழைய தேவர் பிலிம்ஸ் படங்கள் கூடப் பரவாயில்லை. நம்கால ராமநாராயணன் படங்கள் யானைகளை அசிங்கப் படுத்துவதாகவே உணர்கிறேன்.

அம்புலிமாமாவில் இருந்து ஆனந்த விகடன் வரை யானை பற்றிய எந்த செய்தியையும் கதையையும் என் பள்ளி நாட்களில் தவறவிட்டதில்லை. எந்த ஒரு விசயத்தையும் முழுதாய்ப் புரிந்து கொள்ளாதவர்களிடம் கண்ணிலாதவர் யானையைத் தடவிப் பார்த்து உணர்ந்த கதையே இன்றும் சொல்லப்படுகிறது. என்றோ படித்த குட்டிக்கவிதை. மதத்தைப் பற்றி பேசும் யாரும் இந்த வரிகளை மேற்கோள் காட்டாமல் பேசுவதில்லை.

யானைக்கு வெறியினால்

பிடிப்பது மதம்

மனிதனுக்கு மதத்தால்

பிடிப்பது வெறி.

வைரமுத்துவின் விலங்கு கவிதையிலிருந்து சில வரிகள்...

விலங்குகள் நம்மினும் 

மானமுள்ளவை

யானையின் காலில் 

யானை விழுந்ததாய்

தகவல் இல்லை 

பூனைக்கு எலிகள் 

பல்லக்கு சுமந்ததில்லை 

கரடிக்கு மான்கள் 

கால்பிடித்து விட்டதில்லை

ஒன்று 

சுதந்திரத்தின் வானம் 

இல்லை 

மரணத்தின் பள்ளம் 

இடைப்பட்ட வாழ்க்கை 

விலங்குக்கில்லை.

யானையைப் பற்றிய பதிவு சிறியதாய் இருக்கக் கூடாதல்லவா....அதனால் அடுத்த பதிவிலும் தும்பிக்கை நினைவுகள் தொடரும்.